The Fair Prince Part 1

1 ГЛАВА






Беше тивко утро
кога сите спиеја само Дан седеше во дневната соба и ги читаше весниците што
утрото беа донесени пред вратата. Неговиот татко Фердик беше се разбудил и
слегол по скалите:





Фердик: Дан што
правиш со весниците?!?


Дан: Утрово ги
најдов пред вратата и посакав да ги прочитам..


Фердик: (го трга
весникот од Дан), знеш дека ти е забрането да читаш весници и огласи..!


Дан: Секогаш иста
приказна, секогаш нешто ми е забрането во оваа куќа, би сакал да заминам и
никогаш да не се вратам.. (разлутено ја отвора влезната врата и излегува)


Фердик: (изтрчува
по него), Дан врати се назад, да знаеш ќе бидеш казнет и нема повеќе излегување
и гледање Тв


(Дан оди во
блискиот парк и седнува на клупа)(Здогледува една млада жена како плаче, и се
приближува..)


Дан: Госпоѓо дали
сте добро..(и подава марамче)


Госпоѓата:Благодарам....


Дан: Можам ли да
ви помогнам некако..


Госпоѓата: Утрово
дознав дека мојот син е мртов..


Дан:жалам...а
како се случило тоа..


Госпоѓата:..Кога
отидов во полиција да проверам до каде е истрагата во врска со исчезнувањето на
мојот син, полицијата ми кажа дека било пронајдено тело во реката Захур (Zephyr)


Дан: а како
исчезнл вашиот син?!?


Гопоѓата:Уште од
како се роди, неколку дена подоцна го зедоа од неговата соба, некои велат
дека дошол (Ласпароу) ( Lasparrow) и го зел, и никогаш повторно не го
видовме , поминаа 11 години од тогаш..(продолжува да плаче)


Дан: А зошто тој (Ласпароу)(Lasparrow) го сакал вашиот син да го земи..?


Госпоѓата:
затоа...


(доаѓа Фердик)


Фердик: Дан,
доаѓај тука во овај момент..


Дан: (налутено
оди)


Фердик: (му
вика)-Не смееш да разговараш со непознати, го знаеш ли тоа, нема повеќе
излегување..!


Дан;-Но тато,
само сакав да му помогнам на женатам беше многу несреќна, штотуку дознала дека
нејзиниот син е мртов!


Фердик: (издивнува,
чувтствува олеснување)..(тивко)..Редно беше..!


Дан:-Молам?!?


Фердик:-Ајде да
одеме мајка ти ке се загрижи!


(одат дома, а Дан
оди во спротивната куѓа кај баба му)


(Дан отсекогаш
бил најблизок со неговата баба, таа секогаш го советувала за се, и му била
еднинствена поддршка)


Дан: Бабо тука
си..?


(во собата нема
никој, се качува по скалите на таванот)


Бабата Елиса:
о..Дан, па ти си, повели..


Дан:-Бабо..само
сакав да те прашам нешто..


Бабата Елиса:-Се
пто сакаш мило..


Дан: Зошто татко
ми не ме остава да слезам во подрумот од куѓата?!


Бабата Елиса:
Зошто сакаш да одеш таму, знаеш дека е мрачно место со глувци и пајаци..


Дан: Кога спијам
слушам звуци доаѓаат од тоа место, а секогаш кога ќе слезам да видам е
заклучено..


Бабата Елиса: Сигурно
ти се причинило..


Дан: Знаам дека
има нешто, а и ти какои другите несакаш да ми кажиш..Има ли некој нотмален во
оваа куќа..(заминува луто)


Бабата Елиса:
-Дан!..


Дан: (се врти)


Бабата Елиса:
слушнав дека си сретнал некоха жена во паркот..не треба да зборуваш со непознати,
одлично го знаеш тоа, секакви луѓе има!


Дан: што се
случува со вас луѓе, се ми забранувате , се криете, колку тајни бабо, колку?!?


......................................................................


Бабата Елиса:
-Извини чедо, но ова морам да ти го кажам, само не кажувај му на татко ти и
мајка ти, ветуваш?!?


Дан: -Ветувам
бабо..


Бабата Елиса:
Семејтвото Зомфе, крие многу тајни, а најголемата од нив е..


(влегува Фердик)


Фердик: -Дан
излегувај надвор! ..мамо јас и ти треба да разговараме..!


(Дан излегува)


Фердик:-Што се
обидување д аму кажиш на Дан?!?


Бабата Елиса: Тоа
што треба да го знае веќе одамна, вистината! Опасно е да остане во оваа куѓа,
Ќе му наштетите!!! Тој не го заслужува тоа! Тој е принц, Фердик , несреќа е ако
поврдедуваш принц, Црната магила ке те прати, не си ли свесен?!


Фердик: Не се
плашам од неа, тоа што го планираме со Дан ќе го изполнеме, тој никогаш нема да
дознае дека е принцот кој очајно го бара целиот магичен свет!!!


Бабата Магила:
-Нема да ти дозволам!


(извикува..АлавиаЛаВе)


(Фердик се
онесвестува и лежи на подот, Бабата Елиса се обидува да го оттргне од собата)


(Поголемиот дел
од разговорт Дан го слуша..)


(бабата Елиса го
здогледува на вратата и му намигнува)


(Дан растревожен
од она што го слушнал се враќа накај дома)(влегува..)


Мајка му Арабел:
си дојде мило..седни да јадеш..


Дан: - Не ми се
јаде!!! (се качува во неговата соба)


Арабел: -Дан што
ти е!?


(Дан се затвора
во собата и од под креветот вади стара дебела книга што ја нашол кај баба му
)(пребарува и случајно ја најдува страницата за Принцот од Рабија)


..Принцот од Рабија..


Многу години, целиот магичен свет, очекувал да се
роди Принцот кој ќе ја заштити цела Рабија (магичен свет-град), од лошите суштества,
само тој може да ја уништи црната магија и да ја направи „замрзнатата“ реката
повторно да тече..неговата моќ би била неуништлива и непокорна, еднинствена
чиста моќ која би се борела против злото.


(Дан ја затвора
книгата и ја враќа повторно под креветот, чувтсвува опасност дека ќе влезе
некој во собата)


Мајка му тропа на
вратата, и тој отвора,





Арабел: Дан, ние
треба да разговараме со тебе..


(Дан само ја
погледна и ништо не рече)


Арабел: Дан сине,
што се случува со тебе, зото си толку лут?


Дан: -Сите лаги,
и тајни што ги криевте, за се, што се случува во оваа куќа!..патем јас не ти
сум син! (разлутен излегува од собата)


Арабел: (вџашена)
–Ти не одиш никаде!


(Дан подзастанва)


Арабел:- Од каде
таа информација?


Дан- Веќе ништо
не е битно, јас знам се, и нема да дозволам повеќе тајни, или кажи ми што
криете или заминувам од оваа куќа.


Арабел: - Не
постојат никакви тајни, а не знам од каде таа идеа дека се случува нешто, ние
не криеме ништо од тебе, а нормално е викаш дека не ни си син, знаеме како е
кога си разлутен, сне ги поминале тие години!


Дан: -одвртани
сте1 (заминува)


(на прагот од
куќата наоѓа писмо, оди кај грмушките во дворот да го прочита писмото)


„Драг принцу“


Ова писмо веќе одамна требаше да биде стигнатодо
вас, но поради неоки прчини не беше возможно, ве известуваме дека на ден 22
Јуни треба да се состанат сите членови на училиштето за магии и да одредат кои
ученици можат да бидат примени, ќе ни биде чест ако вие дојде на состанокот,сепак
животот на младите волшебници зависе од вас..


Бидете кај реката Захур..секоја чест..судскиот
помошник Ларвие..





Дан беше позбунед
од кога и да било, немаше зборови..сепак се упати кон куќата на својата баба..


................................................................................


Тропна на вратата
и влезе внатре


Но за миг му
дојде мисола, „- Би било подобро да не кажувам на никој, или сепак..“





Елиса: Што ти се
случило, зошто таков израз?


Дан: Бабо денеска
се случија многу чудни работи,..ве слушнал како разговарате со татко ми на
вратата..вистина ли е тоа за мене?


Елиса: -Токму и
тоа сакав да ти го кажам мило, знам дека ке биде болно но сепак треба да ја
знаеш вистината, не е добро да те лажеме повеќе, што е до мене јас никогаш не
би те лажела, знаеш дека те сакам повеќе од се, но бев уценувана од татко ти и
мајка ти, не смеев да кажам за мое и твое добро...


Дан:-Бабо,
штотуку го добив ова..(и го подава писмото)


Елиса; (и
трепереше раката кога го примаше писмото, не беше смела да го отвори, и само го
погледна со уплашени очи)..кога тогаш, мораше да пристигне..


Дан: - Бабо,
можеби не сум доволно голем, но сепак ги разбирам некои работи, знам дека јас
сум Принцот од Рабија нели?


Елиса: (не изусти
ни збор, но нејзиното молчење ја кажуваше вистината)


Дан: - Јас не би
требало да бидам овде, би требало да сум таму во Рабија, каде што припаѓам каде
што сум роде, со моето семејство, да ја прекршам клетвата на замрзнатата
река...


Елиса: (и дојдоа
солзи на очи)..Мило, тежок е патот на
волшебникот, сеуште си премлад да се бореш за твојот град, можеби кога ќе
пораснеш ќе можеш да се избореш против злите сили..


Дан: -Бабо! Како
не сваќаш..злите сили биле постојано околу мене, цел живот ме измачувале и
лажеле, како не гледаш дека ме трујат со лоши мисли, сакаат да ме претворат во
демон..!


Фердик, не е мој
татко..тој е Ласпароу, Ласпароу Зомфе, злиот волшебник, намрачното нешто на
сите времиња, се сврзав, се знам!!!


Елиса: - Се е
моја вина, да можев ќе го запрев....но нема да дозволам да живееш овде повеќе,
замини, јас ќе ти помогнам, ако дознаат дека знаеш се, ќе те убијат!!!


Дан: -Но, јас
немам каде да одам!


Елиса: -
Имаш..кај твоето вистинско семејство!


Дан: - Но не знам
каде да ги најдам, не знам каде е тој град..


Елиса: - Ја ќе ти
покажам...


Бабата Елиса го
носи Дан во мистериозниот подрум...


Дан: - Зошто ме
носиш тука?


Елиса: За да ти
покажам што треба да направиш, што си, и што треба да бидеш!


(Дан ја
здогледува неговата мајка на огромно огледало, како плаче!)


Дан: Бабо,
погледни тоа е мајка ми!(изтрчува кон огледалото)


Дан: -Мамо..!


Елиса: -Таа не
може да те чуе, тоа е огледало на минатото, иднината и сегашноста..на него
гледаш се што се случува и што треба да се случи!


Му требаш на
твојата мајка, затоа сме тука,!..немаме многу време, мораме да побрзаме пред да
се стемене, во Рабија има многу зли духови навечер..





(Бабата Елиса
поставува 6 свеќи, на подот,)


Елиса: -Застани во кругот, смири се, и дозволи
да те понеси тишината..


(Дан застана во
кругот помеѓу свеќите, ги затвори очите и не слушаше ништо)





A Time
for Everything
and to everything it's place
Return what has been moved
Through Time and Space.





Свеќите заблескаа, имаше огромна светлина,во собата, Дан
за прв пат се почувтсвува посебно, и неверојатно среќно..





Бабата Елиса беше многу среќна што успеа да го врати Дан
дома, и сепак го гледаше на огледалото..!


..........................................................


Кога дан се врати во градот од каде што беше украден,
почувтсвува топлина, страв, но сепка беше среќен.


Беше воодуѓевен од убавината на градот, сепак беше
неговата Рабија.





Веќе 1 час талкаше по улиците и ги разгледуваше
преубавите градби, а не ни помисли да ја побара својата куќа.


Сличајно налета на еден човек





Човекот: - О господе, дали е ова вистина, не не..сигурно
не ми е добро, уплашен избега кога го виде Дан.





Дан: -Господине!..добро ли сте?!?


(од продавницата
наспроти Дан излезе еден стр човек)


Стариот човек: Ова е неверојатно, Принцот се врати, моја
чест принцу(му ја бакна раката)


Појдете со мене..


(влегоа во
продавницата, имаше прилично многу луѓе, кога влезе Дан настана тишина, сите
беа вчудоневидени од она што го гледааат, само се поклонија и останаа без
зборови)


Дан:
(товко).Ддраго ми е и ммене! (изрази „кисела“ насмевка)


Стариот човек:
-Појдете наваму драг принцу, не сакам да ви се случи ништо, сепка има разни
магични суштества, па не би сакал повреден да си одите дома.


Го однесе во една
соба каде му даде стара книга, наметка, светилник,нож, и малку храна.


Стариот човек: Че
ви позлужат овие работи на патот кон дома, сепак да бидете безбеден.


Дан: (стоеше
збинет со работитте во рацете)


Стариот човек: -
(се насмевна)..знам дека сте збунети принцу, епа ќе ти објаснам за што ќе ви
притребаат работите, епа вака..


Те молам чувај ја
оваа книга, таа е книга со магични зборови и други магии, ќе ти притреба
верувај ми, оваа наметка не е бична неметка, таа те прави невидлив, светилникот
ке ти притреба во мрачните сокаци, ножот е премачкан со течност која убива, и
малце храна ако сте гчадни.


Дан: - Господине,
но како да ја најдам куќата на моите родители!


Стариот човек:
(засрамен), Принцу, ве молам немојте да ме викат егосподине, јас сепак сум ваш
слуга, и на твоето семејство, јас не сум ништо па не господин..


Епа, јас ќе ви
помогнам каде да ја најдете куќата, тоа не е обична куќа, верувајте ми има
многу заштитници, па малце е мрачно, но сепка ке ве познаат кога ќе ве видат,
сите ве познаваат принцу, сите!





Стариот човек на
Дан му даде една мапа, мапата на Рабија, и сите куќи и градби во неа, му го
покажа патот и куќата и го предупреди да се пази од лоши суштествам,а на
излегување Дан ја стави невидливата наметката, и замина покрај гостите кои не
го гледаат а сеуште беа вчудоневидени од настанот пред тоа!


.............................................................................................................................................


2 ГЛАВА







Додека Дан
талкаше по улиците и се обидуваше да ја најди својата ќуќа,


Неговата баба
Елиса и понатаму го гледаше преку огледалото,


А во тој момент
Фердик или поточно кажано Ласпароу Зомфе, се разбуди од комата која беше под
дејство на магијата на бабата Елиса,


И пријде во
подрумот,





Ласпароу: Тоа е
Дан! (покажа кон огледалото)


Бабата Елиса:
-Никогаш не покажувај кон огледалото со прст, ќе зажалиш!


Ласпароу: -Тоа се
лаги вештица, ти ќе зажалиш за ова верувај ми, ти му кажа се, цела вистина, ти
го испрати во Рабија, во тој момент кога тој сакаше да ја убие бабата Елиса со
нож, огледалото се искрши на ичјада парчиња и го прободеа Ласпароу, а во тој
момент Дан почувтсвува стиденило, а на неговата рака имаше крв


Дан: - Ласпароу,
во неволја е, зошто го чувтвувам тоа, тој не ми е ништо..а сепак сме
поврзани..(се зафати на камче и падна)


-Проклетсво!
(стана и продолжи да оди)


Почна да слуша
чекори, се заврти и виде еден човек во црна наметка како бавно се движи по
улиците, реши да го прати.


Кога човекот
влезе во една од куќите Дан забележа на мапата дека е тоа неговата куќа, се
упати и влезе во дворот!


Иако беше
невидлив од наметката, цвеќињата во дворот почнаа да чувтсвуваат присуство
на живо суштество како се движи, а
подоцна и големото дебело дрво почна да се ниша, Дан се заплаши па побрза.


Внатре в куѓата
беа неговата вистинска мајка Мариа и вистинскиот татко Питер.


Мариа: Зошто
големото дрво се ниша?


Питер: Сигурно
доаѓа некој, да провериме.


(излегуваат
надвор, а во тој момент Дан ги здогледува и ја вади наметката)


Мариа и Питер бе
аневеројатно изненадени од глетката, и збунети..


Мариа: О боже,
(вчудоневидена)..сине...ти си жив, отрча кон Дан, го гушна и заплака.





Дан беше
најсреќен тој момент, ја гушкаше многу силно неговата вистинска мајка!


Питер плачеше од
среќа, а во истоо време беше и многу тажен што не успеа порано да го запознае
својот син.





Влегоа во
куќата...





Мариа: Како не
сватив порано, ти си детето кое ме сретна на клупата, кое ми подаде марамче, о
господи (го гушкаше Дан)


Питер; - Сине што
ти се случило на раката?


Дан: - Не знам,
почувтсвував само болка и видов крв на раката, затоа што Ласпароу страдаше..


Питер: Те повреди
ли, добро ли си?


Дан: -Во ред сум,
но не знам што и се случило на баба, загрижен сум за неа!


Мариа: Донеси завој,
мислам дека раната ке се прошири..


Питер донесе
завој и лек за да му ја излекува раката..





Откако Дан се
запозна со своите родители, остана и понатаму да ги прашува најразлични
прашања, како и тие него, сите беа среќни, како никогаш порано...


................................................................................................................................................
[...Продолжува...]

3 Глава

Таа ноќ, Дан чувтсвуваше немир, имаше кошмари,
Се разбуди и слезе по скалите од старата куѓа каде живееше со неговите вистински родители.
На прозорецот забележа црна сенка, ја отвори вратата и излезе,
Беше уплашен, од кога и било порано.
Сенката
се движеше на околу, потоа застана кај големото дрво, кога Дан и
пријде,сенката почна да се движи по него, Дан почна да трча и да вика
помош,
Наеднаш зад црната сенка се појави едно девојче, имаше сини
очи кои едонствено тие се гледаат во темнината, како тајбно да
изговараа магија која ја избрка сенката од Дан.
Дан беше преплашен а
девојчето му помогна да стане, вратата од куќата беше затворена,
девојчето повторно ја отвори вратата со своите очи..
Внтаре беа мајкаму и татко му на Дан

Питер: Каде бевте вие двајца во ова време?
Дан: -Видов сенка, на прозорецот и излегов надвор..
Питер: Сенка, каква сенка?
Барбара(девојчето): Мислам дека беше Зомфе, повторно дојде по Дан..
Дан: -Од каде ти го знаеш моето име?
Барбара: -О..па да се запознаеме, јас сум Барбара, твојата братучеда.
Мариа:
- Барбара е колку тебе, остана уште од малечка без родители, откако ја
убија мојата сетсра..нека почива неѓу мртвите..потоа Барбара дојде кај
нас..
Дан: -Драго ми е Барбара..!
Питер: -Барбара..сигурна си дека беше Зомфе?
Барбара: -Носеше црна наметка, сакаше да го нападне Дан, сакаше да го убие, или повторно да го киднапира..
Мариа: -Зомфе ретко доаѓа во овој крај..
Барбара:
-Но сега кога Дан е тука, ќе дојде повторно, ќе сака да го нападне,
мораме да бидеме претпазливи..да одеме во подрумот..
Мариа:- Но премногу е мрачно таму..
Барбара: -Ние мормае да најдеме начин да го запреме, ќе се обиде да убие и други, можеби и ке го нападне училиштето..
Питер: -Вие останете тука, јас ќе одам да проверам..
Дан: -Тато не, тој е спремен на се, знаеш колку ве мрази,
Питер: -Знам сине, но сепак сум искусен волшебник, мислам дека знам да се содбранам..
Дан: -Го знам него, живеев со него 10 години, знам што планира, претчувтсвувам што ке се случи..
Мариа: -Земија невидливата наметката..

Питер оди во училиштето за магии..

Барбара,Марија,И Дан слегуваат во подрумот...

Во Училиштето за магии се:
Директорот Елс Даргонфеи
Наставникот за црна магија: Вектон Варве
И судскиот помошник Ларве

Питер: -Добровечер господине Даргонфеи, би сакал да разговарам со вас на кратко..
Даргонфеи:
оо..Господине Питер, драго ми е што ве гледам, слушнав вашиот син се
вратил, имаше голема забава тука, штета што не дојде..
Питер: -г-не Даргонфеи..се разботи за животот на мојот син и на семејството..
Даргонфеи: -Да одеме во канцеларијата..

(во канцеларијата)
Даргонфеи: -Како можам да ви помогнам г-не Харконен?
Питер: -Оваа вечер Ласпороу Зомфе дојде по мојот син!
Даргонфеи:
(станува од столот)..Тоа не може да е вистина..Сите порти изидини се
заторени во Рабија, како се случило тоа..Мојата вника Барбара тврди
дека го видела, и дека бил тој..
Даргонфеи: -Господине Харконен, во
овој момент цела Рабија знае дека Принцот е вратен, а има многу зли
вештери кои сакаат да го нападнат и да ја земат неговата моќ..
Питер: но г-не Даргонфеи,..мојот син има 10 години, тој засега не поседува никаква моќ..
Даргонфеи:
-Хаха..се лажите г-не Харконен, Принцот има поголема моќ отколку што си
мислите вие, насекаде во историјата на Рабија се споменува неговото
име, и неговата неверојатна моќ, зар ги немате читано книгите..
Питер: -Не сите..
Даргонфеи:
-Срамота е волшебник како вас да не ја знае цела историја на
Рабија..Кога Рабија беше создадена , имаше само три ѕидини..едната на
север, другата на запад, третата на исток, и четвртата на југ..боговите
кажувале дека со тие ѕидини може да владее само една моќ, а таја моќ ке
ја поседува единствениот Принц кој штотуку треба да се роди, ако
Принцот ги затвори ѕидините, никој не ќе може да влезе во Рабија..а за
тоа треба да ја (двајцата) оживее замрззнатата река..
Питер: -Може ли тој..
Даргонфеи:
-Се разбира, г-не Харконен,но сепак Пг-от Дан, сеуште се плаши, тој
треба да учи многу одини во училиштето за да ја усоврши моќта на
Платина, за да ја оживее замрзнатата река..
Многу волшебници се
обидувале да го сторат тоа, но верувај ми, никој не успеал, сите били
проголтани од нејзиното црнило, на дното на реката лежат многу мртви
души господине Питер, а нивните духови се опседнати со неа, и не
дозволуваат никој да и се приближе..
Питер: -Сум ја изучувал
Платина, кажува дека само еден бог успеал да ја оживее замрзнатата
река, и да ја ослободи магијата повторно, но таткото на Ласпароу Зомфе-
Берон Зомфе, ја замрзнал и никогаш повторно не течела..
Даргонфеи: -Долга е приказната на Рабија и замрзнатата река, се раскажува 3 дена, бес престан,..има долга историја..
Питер: -Кога сме кај Дан, тој е тој кој може да ја оживее нели?
Даргонфеи:
-Така е г-не Харконен!...утре ве очекувам во училиштето, веќе му
испратив писмо на Принциот, дека треба да присуствува на отварањето на
училиштето, вие сте почесни гости г-не Харконен..
Питер: -Сесеќавам на мојот прв училишен ден..
Даргонфеи:
-Денови беа тоа г-не Питер, бевте толку млад и неискусен, се сеќавам
кога прв пат ја изучувавте Платина, и нејзините моќи..
И кога го освоивте првото место на „Гаргоја“..
Питер: -Се сеќавам..
Даргонфеи: -Нашиот разговор нема крај г-не Харконен..па подобро тука да застанеме..
Питер: -Благодарам на помошта г-не Даргонфеи..се гледаме утре..
Даргонфеи: -До утре го-не Питер...(го поздравува)
................................................................................................................................................

4 Глава

Дан беше пресреќен што за прв пат ќе оди во училиште, и за Барбара тоа беше прва година во Училиштето за магии.
Дан
ги доби книгите од својот татко, магичното стапче од неговата мајка, и
сеуште го чуваше талисманот од неговата баба Елиса, на кој имаше слика
од неа..

(во училиштето за магии беа
Директорон: Елс Даргонфеи
Наставничката по магични напивки: Лора Фервју
Наставникот по левитација: Донатело Хубарт
Наставникот по црна магија : Вектон Варве
Наставникот по одбранбена магија: Берл Калавеј
Наставничката по магични зборови: Џазмин Савус
Наставникот по литература и историја: Херард Парус
Насртавникот бо бела магија: Карл Зеден
Наставничката по херби и билки: Франка Џузиди
И неколку други наставници..

Тука беа и судските помошници Ларве, Кандер,и Хенри..
Како и сите новите ученици!

Директорот Даргонфеи стана и најави:

Даргонфеи: Драги ученици, наставници и колеги, ви го најавувам г-от Дан Харконен или Принцот од Рабија..

Големата порта се отвори
(Дан влезе во големата сала заедно со своите родители)

Сите беа вчудоневидени и радосни, сите аплаудираа..

Питер: -Не се срами синко, овде сите те почитуваат и сакаат..
Дан: -се надевам..

Лора Фервју: -Принцу појдете наваму (покажа кон столот кај учениците)
Отсега си ученик на Dargonfei Magic school (Даргонфеи училиште за магии)

Питер и Мариа седнаа до директорот на училиштето за магии Елс Даргонфеи

Даргонфеи: Драги ученици и колеги, отсега г-от Харконен ќе биде ученик на ова училиште..(аплаудираа)
Сите деца што примиа писма за учество во училиштето значи одсега се ученици во ова училиште..

А сега мојот помошник г-от Ларве ќе ви ги додели предметите неопходни за во ова учлиште..
А подоцна ќе ви ги покаже и вашите соби..
Барбара: -е спиеме овде?
Метју (ученик што седи до Барбара): -Се разбира (иронично)
Барбара: -Само прашав!
Даргонфеи: -(наздравува)..Со среќа во новата школска година, наздравје.
(сите наздравуваат)
Барбара: -Што е ова?
Метју: Напиток од нане, ловоров лист, грозје и малини
Барбара: -Бљак!
Дан: (и шепти и ја поттурнува за раката)..Барбара..!

Доаѓа строгата наставничка Лора Фервју

Нешто не е во ред г-це Куберт?

Барбара: (збинето)..аа..не,не..
Матју: ќе беше во неволја...
Барбара: -Што коментираш цело време?
Метју: Само ти кажувам..ја познавам г-ѓа Ферву, зомби е..

Метју,Дан и Барбара се смеат..
Дан (на Барбара): Кој е онај господин? (покажува)
Барбара: -Не знам, сигурно е некој нов,не сум го сретнала досега, ги познавам сите наставници..
Дан: Ќе го прашам татко ми..


(се етаат низ училиштето)
(наставниката Лора Фервју има раскажува за училниците,канцелариите и др...)

Лора Фервју: ...Ова е јанцеларијата на г-от Дергонфеи..
Ова е училницата за литература и историја....(продолжува да објаснува)

Дан: -Каде се собите, не гледам никаде?
Барбара: -О..тоа е најдобриот дел..

Лора Фервју..-е овде се собите (покажува со раката)..
Гарнер (ученик)..-Ѕид?!? (се потсмевнува)
(сите се смеат)
Лора
Фервју: -Не е обичен ѕид господине Гаранер, се поминува низ него, но не
секој може да помине, само учениците и наставниците и никој друг..!
Ајде кој оди прв..да видам...г-от Харконен..
Дан: -Јас?!? (уплашено)

(некои ученици)..ууу..тупаница.. (се смеат)

Лора Фервју: -Ајде, не се плашете..
Барбара: -Оди Дан, не се плаши..

(Дан оди, ги затвара очите и се поминува низ ѕидот)
(аплаудираат)

(Во ходникот каде што е Дан)
Дан: -Име некој? (се врти назад), г-ѓо Фервју..ме слушате..

(втор влегува Гарнер)
Гарнер: -Што е се уплачи Принцу..?
Дан: -Не се плашам од темнина..!
Гарнер: -Ќе видеме..хахаха..

(влегуваат останатите ученици)
(се распоредуваат по собите)
................................................................................................................................................

[...Продолжува...]